Afgelopen week met de ATB op pad geweest. Even lekker stoempen door het bos.
Ondanks de prachtige omgeving en het heerlijke weer, begon ik mij steeds meer te storen aan een rammelend geluid ergens bij de voorvork. Ik probeerde het geen aandacht te geven, maar het werd mij toch te erg en ik besloot om even te kijken. Ja, het zal je maar gebeuren dat een onderdeel het begeeft waardoor je vervolgens keihard op je plaat gaat.

Na onderzoek niets te zien. Alles zit vast, vering absorbeert nog steeds alle hobbels en functioneert nog goed, dus ik kan gewoon door.
Maar het irritante geluid bleef mij bezighouden. Het lukte mij niet om het te negeren. Wat zou er aan de hand zijn.

De volgende dag toch maar naar de specialist.
Verhaal uitgelegd, met de aansluitende vraag… kan ik er mee doorfietsen?
Ja dat kan zei de specialist, echter de vraag is voor hoe lang. En als je reparatie blijft uitstellen, dan is de kans groot dat er meer stuk gaat. Het is geheel aan jou wat jij kan verdragen. Fiets je door? Dan is het blijkbaar nog niet erg genoeg.

Uiteindelijk de ATB toch maar achtergelaten bij de specialist voor een eerste diagnose. Ik ben benieuwd wat het probleem is en wat er moet gebeuren om het te verhelpen.

De metaforische werking van dit verhaal vind ik zo mooi.
Kijk naar het bedrijfsleven of privéleven.
Hoeveel en hoelang kunnen mensen hobbels blijven nemen zonder stuk te gaan.

Ondernemers, leidinggevenden of teamleden herkennen jullie dit?
Je voelt het, je ziet het, je hoort en je weet het.. maar blijkbaar is het nog niet erg genoeg.
Wanneer dan wel? Wacht niet te lang.