Soms is de oplossing zoveel dichterbij dan gedacht.
Deze week viel mij dat op tijdens een coachsessie toen mijn coachee vertelde dat hij weer “ON TRACK” was.

De uitkomst was zo eenvoudig.
Voor mijn coachee was het de bewustwording, dat hij onnodig veel energie stopte in zaken waar hij geen invloed op had. Dit was voor hem de energievreter.
Dit inzicht en de wil om te veranderen waren voldoende om weer verder te kunnen. Zijn nieuwe strategie was als volgt:
-Is het van mij? -Wil ik hier iets mee? -Kan ik hier iets mee? -Stel dat ik er (n)iets mee doe, wat levert het mij op?
Ja..hoe simpel kan het zijn.

De dag erop las ik een artikel in de krant over Max Verstappen.
Die kerel blijft ogenschijnlijk zo ongelofelijk rustig. Hij focust zich alleen op datgene waarop hij direct invloed heeft en laat zich niet afleiden door “WAT ALS” gedachten.
Terwijl half Nederland vol spanning en met zwetende oksels voor de buis zit, doet Max zijn ding…namelijk, zo snel mogelijk en zonder schade zijn rondjes rijden. Al het andere wat kan gebeuren, valt buiten zijn invloed en krijgt geen aandacht.
Dat is een knap staaltje MENTALE STUURKUNST.

Geef geen energie aan datgene waar je geen invloed op hebt, dat scheelt een hoop stress en voorkomt slapeloze nachten. Goed weekend!

Afgelopen week met de ATB op pad geweest. Even lekker stoempen door het bos.
Ondanks de prachtige omgeving en het heerlijke weer, begon ik mij steeds meer te storen aan een rammelend geluid ergens bij de voorvork. Ik probeerde het geen aandacht te geven, maar het werd mij toch te erg en ik besloot om even te kijken. Ja, het zal je maar gebeuren dat een onderdeel het begeeft waardoor je vervolgens keihard op je plaat gaat.

Na onderzoek niets te zien. Alles zit vast, vering absorbeert nog steeds alle hobbels en functioneert nog goed, dus ik kan gewoon door.
Maar het irritante geluid bleef mij bezighouden. Het lukte mij niet om het te negeren. Wat zou er aan de hand zijn.

De volgende dag toch maar naar de specialist.
Verhaal uitgelegd, met de aansluitende vraag… kan ik er mee doorfietsen?
Ja dat kan zei de specialist, echter de vraag is voor hoe lang. En als je reparatie blijft uitstellen, dan is de kans groot dat er meer stuk gaat. Het is geheel aan jou wat jij kan verdragen. Fiets je door? Dan is het blijkbaar nog niet erg genoeg.

Uiteindelijk de ATB toch maar achtergelaten bij de specialist voor een eerste diagnose. Ik ben benieuwd wat het probleem is en wat er moet gebeuren om het te verhelpen.

De metaforische werking van dit verhaal vind ik zo mooi.
Kijk naar het bedrijfsleven of privéleven.
Hoeveel en hoelang kunnen mensen hobbels blijven nemen zonder stuk te gaan.

Ondernemers, leidinggevenden of teamleden herkennen jullie dit?
Je voelt het, je ziet het, je hoort en je weet het.. maar blijkbaar is het nog niet erg genoeg.
Wanneer dan wel? Wacht niet te lang.